Ένας απο τους καλύτερους φίλους της γυναίκας…

Τα φυσικά μαργαριτάρια είναι ανθρακικό άλας ασβεστίου .Θεωρείται ότι τα φυσικά μαργαριτάρια διαμορφώνονται κάτω από ένα σύνολο τυχαίων όρων, όταν εισαχτεί ένας μικροσκοπικό εισβολέας ή ένα παράσιτο μέσα σ' ένα μαλάκιο (Κοχύλι). Το μαλάκιο ενοχλείται από τον εισβολέα και εκκρίνει το ανθρακικό άλας ασβεστίου που είναι πρωτεΐνη του όστρακου για να καλύψει το ερεθισμό του. Αυτή η διαδικασία έκκρισης επαναλαμβάνεται πολλές φορές, οπότε σαν συνέπεια δημιουργείται το μαργαριτάρι. Τα φυσικά μαργαριτάρια έρχονται σε πολλές μορφές, αλλά με τέλεια μορφή είναι πολύ σπάνιο.
Τα καλλιεργημένα μαργαριτάρια μπορούμε να τα διακρίνουμε από τα φυσικά μαργαριτάρια μόνο με την εξέταση υπό ακτίνες X . Το καλλιεργημένο μαργαριτάρι διαφέρει από το φυσικό από την διαφορετική δομή που έχει ο πυρήνας από αυτή του φυσικού μαργαριταριού. Ένα καλλιεργημένο μαργαριτάρι παρουσιάζει στερεό κέντρο χωρίς τα ομόκεντρα δαχτυλίδια αύξησης, ενώ ένα φυσικό μαργαριτάρι παρουσιάζει μια σειρά ομόκεντρων δαχτυλιδιών αύξησης. Τα καλλιεργημένα μαργαριτάρια τείνουν να ακολουθούν τη μορφή του εμφυτευμένου πυρήνα, και έτσι μπορούμε να καθορίσουμε το σχήμα του μαργαριταριού σε αντίθεση με τα φυσικά που αυτό είναι αδύνατο. Μόλις τοποθετηθούν οι προσχηματισμένες χάντρες στο στρείδι, αυτό εκκρίνει μερικά στρώματα ανθρακικό άλας ασβεστίου γύρω από την εξωτερική επιφάνεια του μοσχεύματος και έτσι σχηματίζεται το μαργαριτάρι. Αφαιρείται από το όστρακο μετά από έξι μήνες ή περισσότερο. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας μπορούμε να καθορίσουμε και το χρώμα τους με Laser. Τα φυσικά μαργαριτάρια διακρίνονται σε αυτά του γλυκού νερού και του αλμυρού νερού . Γλυκού νερού βρίσκουμε στην Ταϊλάνδη και στην Κίνα. Αλμυρού νερού βρίσκουμε στης Νότιες θάλασσες στην Ταϊτή και στην Ιαπωνία (Akoya).

Akoya (Ιαπωνίας)
Τα μαργαριτάρια Akoya είναι τα πιο διαδεδομένα μαργαριτάρια στον κόσμο και παράγονται κυρίως στην Ιαπωνία και στις τροπικές ζώνες της Νοτιοανατολικής Ασίας. Το μέγεθος τους ξεκινάει από 3mm και φτάνει έως 10mm.

Νοτίων Θαλασσών
Τα μαργαριτάρια Νοτίων Θαλασσών θεωρούνται τα πιο σπάνια μαργαριτάρια λόγω του μεγέθους, του χρώματος και της λάμψης τους. Καλλιεργούνται στη ζώνη των Νοτίων θαλασσών που εκτείνεται από τη Βόρεια Αυστραλία, την Ινδονησία και τις Φιλιππίνες έως τις βόρειες ακτές της Βιρμανίας. Τα μαργαριτάρια αυτά έχουν μια πλειάδα αποχρώσεων, από άσπρο έως ασημένιο και από ελαφρύ μπεζ έως βαθύ χρυσό, ενώ το μέγεθος τους ξεκινάει από 7mm και φτάνει έως 21mm.

Ταϊτής
Τα "μαύρα" μαργαριτάρια καλλιεργούνται κυρίως ση Γαλλική Πολυνησία, την Ταϊτή και τα νησιά Cook του Νοτίου Ειρηνικού. Το μέγεθος τους ξεκινάει από 5mm και φτάνει έως 19mm.
Τα μαργαριτάρια έρχονται σε μια μεγάλη γκάμα χρωματισμών και αποχρώσεων. Μερικά από αυτά χρωματίζονται για να ταιριάζουν σε συγκεκριμένες fashion συνθέσεις . Τα φυσικά χρώματα είναι άσπρο, ασημί, κρεμ, ροζ, λιλά, χρυσό. Άλλα φυσικά χρώματα είναι το μαύρο και το πρασινωπό μαύρο των μαργαριταριών Ταϊτής τα οποία προέρχονται απο το μαλάκιο Pinctada margaritifera. Το γεμολογικό ινστιτούτο Αμερικής πιστοποιεί μία κλίμακα με 19 χρωματικούς τύπους μαργαριταριών και στην συνέχεια 19 αποχρώσεις από το άσπρο στο γκρί και στην συνέχεια μέχρι το μαύρο.
Το σχήμα είναι μία από τις αρχές που καθορίζουν την αξία ενός μαργαριταριού. Γενικά ισχύει ότι ένα όσο πιο στρογγυλό είναι ένα μαργαριτάρι τόσο μεγαλύτερη είναι η αξία του. Τα μαργαριτάρια έχουν μία μεγάλη γκάμα σχημάτων κάθε ένα μπορεί να προσδιοριστεί μοναδικά. Τα mabe, baroque και στρογγυλού τύπου σχήματα έχουν αρχίσει να κερδίζουν έδαφος στην αγορά λόγω του χαμηλού κόστους και της εύκολης παραγωγής τους. Ένα στρογγυλό μαργαριτάρι είναι απόλυτα συμμετρικό και θα πρέπει να κυλάει πάνω σε μία ευθεία αν αυτό αφεθεί πάνω σε μία κεκλιμένη λεία επιφάνεια. Υπάρχουν πολλές ορολογίες για να περιγράψουν το σχήμα ενός μαργαριταριού οι οποίες είναι εμφανείς μόνο σε ένα έμπειρο μάτι.
Μέτρια = Baroque είναι μία γενική ορολογία για τα μαργαριτάρια τα οποία παρουσιάζουν ένα μεγάλο βαθμό ασυμμετρίας. Το σχήμα αυτών είναι αφηρημένο και μπορεί να θυμίζει ένα ραβδί ή ακόμα ένα σταυρό. Μερικά baroque μαργαριτάρια παρουσιάζουν κυματιστές επιφάνειες ή δακτύλιους που τα περικλύουν.

Ένα λαμπρό baroque μαργαριτάρι είναι πιθανόν περισσότερο ελκυστικό από ένα γαλακτώδες μαργαριτάρι. Η λαμπρότητα είναι ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία ενός μαργαριταριού τόσο στον διαχωρισμό τους όσο και στην κοστολόγηση. Η ποιότητα του μάργαρου δίνει την λαμπρότητα στο μαργαριτάρι.
• Mάργαρος κακής ποιότητας: Η επιφάνεια του μαργαριταριού είναι ανάγλυφη και γαλακτώδης
• Mάργαρος καλής ποιότητας: Η επιφάνεια του μαργαριταριού ανακλά το φως και εμφανίζει αντανακλάσεις.
Η ποιότητα και η λαμπρότητα της εξωτερικής επιφάνειας ενός μαργαριταριού εξαρτάται από την φροντίδα που δίνεται στο όστρακο στις πρώιμες φάσεις ανάπτυξης του. Όσο πιο καθαρό και υγιές είναι το στρείδι τόσο τόσο πιο λαμπρό θα είναι το μαργαριτάρι. Για να ελένξετε την ποιότητα του μαργαριταριού εκθέστε το σε ένα παράθυρο πάνω σε ένα άσπρο χαρτί ή ύφασμα, χωρίς αυτό να έρχεται σε άμεση έκθεση στο ηλιακό φώς. Παρατηρήστε το καθρεφτισμό του. Όσο πιο καλοσχηματισμένο είναι το είδωλο του παράθυρου τόσο πιο λαμπρό και υγιές είναι το μαργαριτάρι.
Η επιφάνεια του μαργαριταριού παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην εκτίμηση των μαργαριταριών. Γενικά, όσα λιγότερα στίγματα έχει η επιφάνεια ενός μαργαριταριού τόσο μεγαλύτερη η αξία του. Όταν λέμε στίγματα εννοούμε σε ανωμαλίες τις επιφάνειας, σημάδια και ατέλειες. Αυτά τα χαρακτηριστικά δίνουν σε κάθε παρτίδα ένα ξεχωριστό χαρακτηριστικό αναγνώρισης. Το να βρεθούν μαργαριτάρια χωρίς στίγματα είναι σχεδόν απίθανο και το ποσό εκτίμησης αυτών θα είναι πιθανόν αστονομικό. Ο τρόπος ανάπτυξης και δημιουργίας των μαργαριταριών είναι οργανικός όπως και το ανθρώπινο σώμα. Για τον λόγο αυτό δεν υπάρχουν δύο όμοια μαργαριτάρια. Μικρά στίγματα πάνω στην επιφάνεια του μαργαριτάριου είναι αναπόφευκτα, ωστόσο, κάθε σοβαρή ζημία όπως σχισμές, ραζίσματα στον μάργαρο είναι καλό να αποφεύγονται διότι επηρεάζουν στην μακροζωία και την αξία του. Όταν γίνετε εκτίμηση των μαργαριταριών αναλύστε κάθε ένα μαργαριτάρι ξεχωριστά κοιτώντας προσεκτικά όλη την επιφάνεια.
Γενικά ισχύει ότι το όσο μεγαλύτερο είναι ένα μαργαριτάρι τόσο μεγαλύτερη είναι η αξία του. Τα μαργαριτάρια μεγάλου μεγέθους όχι μόνο απαιτούν μεγαλύτερα όστρακα για να αναπτυχθούν αλλά πολύ περισσότερο χρόνο για να δημιουργηθούν. Ένα μεσαίου μεγέθους μαργαριτάρι μπορεί να χρειαστεί 2 με τρία χρόνια για να αναπτυχθεί. Πολύ μεγαλύτερα μαργαριτάρια ενδέχεται να χρειαστούν το διπλάσιο χρόνο για να μεγαλώσουν. Επίσης είναι πολύ δύσκολο να διατηρήσουν ένα απόλυτα σφαιρικό σχήμα όσο αυτά μεγαλώνουν. Για αυτόν τον λόγο τα μεγάλα και στρογγυλά μαργαριτάρια είναι εξαιρετικά σπάνια και πολύτιμα. Το μέγεθος ενός μαργαριταριού μετριέται από την διάμετρο αυτού σε χιλιοστά (mm). Τα μεγέθη μπορούν να είναι από ένα χιλιοστό ή λιγότερο μέχρι και 20 χιλιοστά (ή 3/4 ιντσες) για τα μεγαλύτερα μαύρα μαργαριτάρια Ταϊτής. Το μεγαλύτερο μαύρο μαργαριτάρι που έχει βρεθεί ήταν 25χιλιοστά (ή μία ίντσα) σε διάμετρο.

Ανάλογα με τις βασικές κατηγορίες των μαργαριταριών τα τυπικά μεγέθη είναι τα εξής:
 Φυσικού νερού από 3mm εως 12mm
 Νότιας θάλασσας και Ταϊτής από 8mm εως 18mm ή μεγαλύτερα
 Akoya από 4mm μέχρι 10mm
Η ελαστικότητα στο μέγεθος των μαργαριταριών ενός κολιέ είναι ανάλογο της κατηγορίας που αυτά ανήκουν. Τα μαργαριτάρια akoya μπορούν να έχουν μία διαφορά της τάξης του μισού χιλιοστου, τα μαργαριτάρια φρέσκου νερού μπορούν να έχουν μια διαφορά της τάξης του ενός χιλιοστού. Για παράδειγμα τα μαργαριτάρια 8mm μπορούν να μετρηθούν από 7 με 8mm. Τα μαργαριτάρια νότια θάλασσας και τα μαργαριτάρια Ταϊτής μετριούνται πάντα ξεχωριστά. Αν λοιπόν σε ένα κολιέ έχουμε μαργαριτάρια από 8-9mm τότε μπορούμε να λέμε γενικά ότι αποτελείται από μία σειρά από ίδια μαργαριτάρια, ενώ εαν αυτά είναι 8-10mm πρέπει να αναφερόμαστε σε ένα κολιέ που περιέχει μαργαριτάρια με διαβαθμίσεις στο μέγεθος. Στο μέγεθος των μαργαριταριών δεν υπάρχει αναλογική κοστολόγηση. Γενικός κανόνας είναι ότι σε μικρού μεγέθους μαργαριτάρια 5-6mm η αύξηση ενός χιλιοστού στην διάμετρο αυξάνουν 5-10% την τιμή αυτών. Ενώ σε μεγαλύτερα μεγέθη άνω των 10mm η αύξηση ενός χιλιοστού μπορεί να αυξήσει από 50 μέχρι 100% την αξία τους.
Είναι μια ουσία σκληρή, συνήθως λευκή που βρίσκεται στην εσωτερική επιφάνεια των όστρακων πολλών μαλακίων. Εκκρίνεται από το μανδύα των μαλακίων και αποτελείται από την αζωτούχα ουσία, την κογχυολίνη, και από κρυστάλλους ανθρακικού ασβεστίου. Αυτές οι ουσίες είναι τοποθετημένες σε διαδοχικά στρώματα, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται στο φως ποικιλόχρωμοι ιριδισμοί, πράγμα που χαρακτηρίζει το μάργαρο. Από τα ιριδίζοντα χρώματα συνηθισμένα είναι το ρόδινο, το γαλάζιο ή και το γαλαζοπράσινο. Μάργαρο έχουν τα όστρακα των τροχών των αλιώτιδων από τα γαστερόποδα, των ναυτίλων από τα κεφαλόποδα, των μαργαριτοφόρων στρειδιών και των ανόδοντων από τα ελασματοβράγχια. Παράγεται και με άλλες μεθόδους όπως χημικούς. Το μάργαρο χρησιμοποιείται για την κατασκευή διάφορων αντικειμένων όπως τα ψεύτικα μαργαριτάρια σε διάφορα χρώματα και σχήματα, σε καντράν ρολογιών κουμπιών, διάφορων χαντρών κ.α. Κέντρα επεξεργασίας και παραγωγής υπάρχουν στην Κίνα, στην Ιαπωνία, στην Γαλλία, στη Γερμανία, στη Μ. Βρετανία και στην Ιταλία.
Θυμηθείτε, ότι τα μαργαριτάρια είναι πολύτιμα κοσμήματα και πρέπει να τα αντιμετωπίζεται σαν τέτοια κοσμήματα. Τα μαργαριτάρια δεν πρέπει να εκτεθούν σε όξινες-αλκαλικές ουσίες και σε υψηλές θερμοκρασίες. Πρέπει επίσης να μην έρχονται σε άμεση επαφή με χημικές ουσίες όπως τα αρώματα, λακ, λοσιόν, και διάφορα έλαια ακόμα και το καυσαέριο τα επηρεάζει. Τα μαργαριτάρια πρέπει να τα πλένουμε περιοδικά με σαπούνι με ουδέτερο P.H. και να τα ξεβγάζουμε με καθαρό νερό και τα στεγνώνουμε με ένα μαλακό πανί βαμβακερό. Μετά μπορούμε να τα περάσουμε με κάποιο φυσικό έλαιο (χωρίς χημικά) με μαλακό βαμβακερό πανί και έτσι θα γίνουν και λαμπερά. Τα μαργαριτάρια είναι ευαίσθητα στα χτυπήματα και στα γδαρσίματα, για αυτό προσέχουμε πως τα αποθηκεύουμε στις μπιζουτιέρες. Καλύτερα είναι να τα τυλίγουμε μ' ένα μαλακό πανί.